بـه هر طرف ڪه می‌روم نشانی از عبور توست .
.
سـیـنــه ی مــن لبالــب از تمــایــل ظـهور توست

شب‌است و شمع وشیشه‌ی شراب و‌شور شاعری

چه‌جمع عاشقانه ای حیف ڪه بی‌حضور توست

صاحب هر غـزل تویی ، عشـق مـن از ازل تویی

شاعـر بی بـدل تویـی شعـر مـن از شعور توست

تـمـام واژه هــای مــن چـڪـیــده از خیــال تــو

بـاغ دلـم مـعـطـر از شـڪـوفـه هـای نـور توست

هیــچ نـبــرده بـهــره از ، عــالــم شـاعـــرانـگــی

نظـم تــرانـه هـای مــن همیشـه از مــرور توست

مطلــع هـــر تــرانــه ای ، زمـــزمــه ی شـبانـه ای

حسـن ختـام شعـر مـن نگـاه پـــر غـــرور توست