دریایت را دوست دارم
دوستت دارم
نوری که از درون تو می درخشد و
راهم را روشن می کند.
تاریکی ابرهایت را دوست دارم
که در ستایش روشنی می باری
رودخانه هایت را
که به سنگ ریزه و خارهایم سلام می کنند.
دریایت را دوست دارم
که فقط برای غرق کردن من آفریدی
و این ساعت گیج را دوست دارم
که دو روز است خوابیده است
که تو را بیش تر ببینم!
شمس لنگرودی
